Siyasetsizlik diz boyu… Dünya büyük bir kapışmaya hazırlanırken, bizimkiler bütün mesaiyi bir kifayetsiz muhterisin kariyer planlamalarına kurban ediyor.
Parti lime lime dökülüyor. Yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet iddiaları bacayı sarmış, bu gidişle ortada ne çatı ne de duvar kalacak…
Yönettikleri belediyeler, asgari belediyecilik hizmetlerini dahi veremezken, düzineyle belediye başkanı rüşvet, yolsuzluk ve diğer yüz kızartıcı suç ithamlarıyla tutuklanmış; yolsuzluğun belgeleri işportaya düşmüş…
Bundan önceki yazımızda, ABD Başkanı Trump’ın gönül hoşluğuna hasredilen Zengezur Koridoru’ndan bahsetmiştik.
Nahçıvan ile Azerbaycan ana coğrafyasını karayolu ve demiryolu ile bağlaması öngörülen koridor, aynı zamanda Türkiye ile Türkistan’ı, ‘İran’ı devredışı bırakmak’ suretiyle birbirine bağlıyor.
Çin’den gelip Avrupa’ya ulaşan tarihî ipek yolunun orta koridoru, Kırgızistan, Kazakistan, Özbekistan, Türkmenistan ve Hazar Denizi üzerinden Azerbaycan’a ulaşıp, buradan da Zengezur Koridoru vasıtasıyla Türkiye’ye ve Avrupa’ya erişecek.
Kardeş ülke Azerbaycan ile Ermenistan arasındaki barış anlaşması nihayet imzalandı.
ABD’nin yüksek egolu Başkanı Donald Trump da bu barış anlaşmasının mimarıymışçasına bir paye almış gibi görünüyor.
Elbette, günümüz dünyasının baş sömürücüsü ABD’nin, maddî karşılığını almadan, kimsenin kimseye selam vermesine bile eyvallah demeyeceğini biliyoruz.
Açlıktan, derisi kemiklerine yapışmış… Tek tek kaburga kemikleri sayılabilecek hale gelmiş…
Ağzına bir lokma bir şeyler girsin diye annesinin gözünün içine mazlum mazlum bakan çocuklar…
Yolda yürürken, günlerdir bir lokma gıda alamamış bedeni tükenip, olduğu yere yığılan çocuk, kadın, yaşlı ve gençler…
Terörsüz Türkiye hedefi için yasal ve siyasî altyapıyı oluşturması umulan komisyon çalışmalarına başladı. Hayırlı olsun.
Bizde ‘komisyon’ dediğin, yapılmayacak işleri zamana yaymak, uyutmak ve unutturmak üzere kurulur. Bu defa farklı olacağını umuyoruz.
Daha komisyonun adını ve karar alma nisabını belirlerken, dayatma ve yan çizmeler başlamış olsa da, umudumuzu korumayı arzuluyoruz.
Ekonominin direksiyonunda oturan Mehmet Şimşek ve ekibi, enflasyonun birinci derecede müsebbibi olarak, ev kiralarındaki artışı gösteriyor.
Yaşanan ağır ekonomik sorunların sorumluluğu, ev sahiplerinin ‘zalim ve doyumsuz’ olmaları söylemi üzerine oturtularak, bütün günahlar onların sırtına yükleniyor.
Peki, gerçek nedir?
Lanetli kavim, Mısır’a köle olarak götürülmelerinden bu yana, defalarca katliama ve sürgüne maruz kaldı.
Firavunlar, Babil hükümdarları, Roma İmparatorluğu, günümüz Avrupa’sının neredeyse tüm devletleri, bu ıslah olmaz kavmi katletti ve sürgüne gönderdi.
Bir topluma karşı yürütülen yok etme politikasının tam adı ‘soykırım’dır. İnsan olarak, hiçbir topluluğun soykırıma uğramasını tasvip edemeyiz. Velev ki hak etmiş ola…
Sadece akciğerlerimiz değil, yüreklerimiz de yanıyor. Son 2 aydaki orman yangınları, canımızdan can aldı. Şehitlerimizi rahmetle anıyoruz.
Canını dişine takıp, ormanla birlikte içindeki hayvanatı da kurtarmak uğruna göğsünü ateşlere siper edenlere minnettarız.
Orman Genel Müdürlüğü yangın işçileri olsun, AFAD veya sivil toplum kuruluşu gönüllüleri ya da orman köylüleri… Hepsini selamlıyoruz. Allah onlardan razı olsun.
Nuri Killigil:
Henüz 29 yaşındayken Türk Ordusu’nda bir Paşa… 1918’de Bakü’yü; İngiltere, Avustralya, Yeni Zelanda ve Kanada birleşik ordusu işgalinden kurtaran Bakü Fatihi…
Türk Ordusu’nun ihtiyacı olan silah ve cephaneyi yerli ve millî imkânlarla üretmek için hayatını ortaya koyan, büyük bir vatansever…
Güzel ülkemiz, maalesef orman yangınlarıyla imtihan oluyor. Yeşil Vatanımızı korumak, bir tek ağaç da olsa kurtarabilmek için canhıraş bir mücadele veren ateş savaşçılarımız, canlarını alevlere siper ediyor.
Ve ciğerlerimizi kurtarmaya çalışırken, bu defa yüreklerimiz de yandı. Eskişehir’deki yangına müdahale ederken, 10 canımızı birden alevlere kurban verdik. Şehitlerimize Yüce Allah’tan rahmet, tedavi altındaki yaralı kardeşlerimize şifa dilerim. Türk Milleti’nin başı sağ olsun.
Etrafımıza bir bakın… Yalnızca orman yangınlarıyla değil, siyasî yangınlarla da boğuşuyoruz.
İstanbul’daki Uluslararası Savunma Sanayisi Araçları Fuarı IDEF’i takip ediyorsunuzdur. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, fuar kapsamında verdiği mesajlar tüm haber kanallarından iletildi. Buraya girmemiz tekrara düşmek olur.
Her şeyden önemlisi, Roketsan’ın geliştirdiği 6 yeni füze sistemi IDEF kapsamında görücüye çıktı. Herkesin en fazla dikkatini çektiğini tahmin ettiğim iki füze sistemi; Tayfun Blok-4 ve Şimşek-2 oldu.
Dikkat buyurun, uzaya uydu taşıyacak olan Şimşek-2; 39.2 metre uzunluğunda ve 1.500 kilo faydalı yük taşıyabilecek kapasitede bir roket. Yörünge irtifası 700 kilometre olan Şimşek-2’nin ilk uzay testi, 2027’de yapılacak.
Büyük acılar yaşadı, Kıbrıs Türkleri. Vicdansızca katliamlara uğradı. 1571’deki fethimizden, 1878’de inisiyatifi kaybetmemize kadar, nispeten rahat yaşasalar da, bilhassa 20. Yüzyılın ortalarından itibaren, Yunanistan destekli Rumların ağır saldırılarına maruz kaldı Ada Türkleri.
Elbette bu katliamlarda, başta İngilizler olmak üzere Batılı emperyalist yamyamların teşvikinin etkisi büyük oldu.
Merhum şehit Başbakan Adnan Menderes ve şehit Dışişleri Bakanı Fatin Rüştü Zorlu’nun çabalarıyla, Türkiye, 1959’da Kıbrıs Türklerinin garantörlüğünü elde etti.
İsrail terör örgütü, Türk Devleti’nin tahammül sınırlarını ve sabrını zorluyor. Siyonist rejim, Suriye’deki kuklaları Beşşar Esad’ın kaybetmesiyle birlikte, bu ülkedeki halka dayalı yönetimin, kendi geleceği için büyük bir tehdit olduğunu düşünüyor.
İşte bu yüzden, 8 Aralık 2024 Devriminin henüz dumanı tüterken, Suriye’nin silah sistemlerini, mühimmat depolarını ve askerî havaalanlarını bombaladı.
Siyonist yönetim, son olarak Şam ve Dera’yı bombalama cüretinde bulundu. Yetinmedi, yaptığı alçakça saldırının, ‘yalnızca bir uyarı olduğunu’ dile getirerek, daha sert saldırılar yapabileceğini ima etti.
Boğaziçi Köprüsü’nün askerler tarafından kapatıldığı haberini, tabiatımız gereği hayra yormaya çalıştık.
Malum; PKK, DEAŞ, DHKPC ve bilumum terör odaklarının her gün bir yerlerde bombalar patlattığı dönemdi…
Acaba dedik, bir bombalı araç ihbarı alındı da, askerler köprüyü kontrol amaçlı mı tuttular?
Başlıktaki sorunun tam bir ‘zırvalama’ olduğunu biliyorum. Zaten bu saçma soru bana ait olmadığından, tırnak içinde ‘naklen’ verdim.
Bizim kuşağın üniversite yılları, 12 Eylül rejiminin hükümferma olduğu döneme rastladı.
Türkiye’nin, cuntanın ağırlığı altında ezildiği demlerdi.
Devlet tarihimizde çok önemli dönemeçler vardır.
Birkaç örnek vermek gerekirse;
Mete Han’ın Milattan Önce 209’da Hun İmparatorluğu’nun başına geçmesi…
Kuzey Irak’taki Pençe-Kilit Operasyonu Bölgesindeki mağara taraması sırasında metan gazına maruz kalarak şehit olan 12 askerimize Yüce Allah’tan rahmet, Türk Milleti’ne başsağlığı diliyorum. Tedavi gören diğer askerlerimize de Rabbim şifa versin.
Terörsüz Türkiye süreci, çok önemli bir aşamayı daha geçmek üzere…
Türk Devleti, yarım asrı aşkın süredir ülkemizi terbiye etmek, dizüstü vaziyette bırakmak ve kalkınmasını engellemek amacıyla emperyalist ülkeler tarafından kurgulanan bölücü terörü bitirmek üzere son hamleleri yapıyor.
CHP Genel Başkanı Özgür Özel, freni boşalmış hafriyat kamyonu gibi, uçuruma doğru son sürat gidiyor. Deyim yerindeyse, artık ağzından çıkanı kulakları duymaz olmuş.
Acaba Özgür Özel’in bu tehlikeli gidişi, bilinçsiz bir kontrol kaybı mı? Yoksa, yaşanan ağır süreci, karmaşaya getirerek hedef saptırmak mı?
Anadolu’da bir deyim vardır; “Kendini koymuş deliye, poposunu koymuş çalıya…”
MHP Genel Başkanı Bilge Lider Dr. Devlet Bahçeli’nin 22 Ekim 2024’te yaptığı çağrı sonrasında, PKK ve bileşenlerinin kendini fesih ve silahlarını teslim etme süreci, önemli bir eşiğe geldi.
Bahçeli’nin çağrısına, Terörist başı Öcalan 27 Şubat 2025’te karşılık vermiş; PKK ve tüm müzahir grupların silah bırakarak kendisini feshetmesi çağırısında bulunmuştu.
Geride kalan 8.5 aylık süreçte, Ankara-İmralı-Kandil arasında sıkı bir trafik gerçekleşti. DEM Parti heyeti, Terörist başı Öcalan ile PKK ve kendi parti yönetim kademeleriyle çok sayıda görüşme ve değerlendirmelerde bulundu.
Kafamızı kaldırıp, etrafımıza bir bakalım. Avrupa, ABD, Ortadoğu, Balkanlar, Orta Asya, Uzak Asya, Hint Alt kıtası ve nihayet bütün Afrika…
Sanki tüm devletler, birbirinin gözünü oymak için yola koyulmuş. Başta ABD ve Avrupa’nın kaşarları olmak üzere, askerî ve ekonomik gücü azıcık ele geçirmiş olan, etrafındaki ülkelerden başlayarak, her tarafa sarkmaya çalışıyor.
İşgaller görüyoruz. Kimisi fiilen askerî işgal, kimisi ekonomik-ticarî işgal…
Son bir haftadır Türkiye’nin ciğerleri yanıyor. Çıkan yangın sayısını, Tarım ve Orman Bakanı İbrahim Yumaklı bile takip etmekte zorlanıyor; günlük bilgilendirme sırasında anlık değişen rakamları paylaşıyor.
Uzun vadedeki istatistikler, her ne kadar yılda yanan ormanlık alan miktarını 10 bin hektar civarında gösterse de, son yıllarda bu rakamların en az 2-3’e katlandığı biliniyor.
Küresel ısınma, kuraklık, yağışların dengesiz dağılımı, Akdeniz kuşağında bulunmanın riski gibi etkenler, orman yangınlarının ‘doğal tetikleyicisi’ olarak zikrediliyor.
Çok değil, 2 sene önce, bu mübarek ülkenin yönetimini ele almalarına ramak kalmıştı.
Ve geride kalan 2 senenin yarısında; yani yaklaşık 750 günün en az 400’ünde, kendi dertleriyle meşgul oldular. Hadi olsunlar… Da, ülke gündemini de felç ettiler.
Coğrafyamız yangın yeri gibi.
Bu kez bizi yanıltacak inşallah, dedik. Ama yine yanıltmadı.
İran’ın, İsrail ile senelerdir devam eden danışıklı kavgasından söz ediyoruz.
Şimdi biz ‘danışıklı’ dedikçe, akıllara, “O halde bunca çatışma, karşılıklı füzeler, nükleer tesislerin imhası, komutanların ve nükleer bilimcilerin suikastla ortadan kaldırılması ne anlama geliyor?” sorusu gelir. Haklıdır da…
Sözün bittiği yere dayandık.
Kimse artık diplomasi, masada çözüm, uluslararası hukuk filan demesin.
Söz konusu devletler arasındaki ilişkiler, ihtilaflar, kavgalarsa… ‘Hukuk’ oraya uğramıyor. Ne ‘ulusalı’ ve ne de ‘uluslar arası’ olanı…
