Ali İnandım

Seçimler değil de biri biterken diğerinin dedikodusu yetiyor hem ülkeye hem başkente zarar vermeye. Daha yerel seçim üzerinden 7 ay geçmiş, genel seçimin derdine düşüldü. 17 yıldır bir nefeslenip, unutturmadılar, çıkamıyoruz seçim girdabından.

“Seçim” demek, hizmetler yavaşlayacak ya da duracak demek bu ülkede, bürokrasi işini değil, makam mevki takip edecek, işini ya aksatacak ya serecek demek. Siyasilerin bu kadar çabuk ve kolay telaffuz etmemesi lazım ‘seçim’ sözcüğünü.

Daha seçimlerin yılı dolmadan laf kalabalığı, atışmalardan ibaret, sonraki seçime kadar havanda su dövüyoruz. Seçim ya zamanında oluyor ya da biraz önce ama her günü haftaya seçim olacakmış hararetiyle yaşıyoruz. Seçime kadar boş işlerle uğraşıyoruz yani.

Dünyanın, bir siyasi kasırga ve uluslararası kargaşa arifesinde olduğu hatta bu kasırga ve kargaşanın içine itildiği açık artık. Kargaşa perdesi, Ukrayna ve Filistin’de açıldı. Siyasi kasırgaysa Amerika Birleşik Devletleri’ndeki seçim sonrası başlayacak anlaşılan. Gelişmeleri öngören ve önlem alan devletler ile öngöremeyenler, kararlarının karşılığını görecek.

Örneğin Avrupa öngöremedi, üstelik hala burnu havada boşa sallıyor eski etkinliğinin sürdüğünü sanarak. Yeni kurulması planlanan siyasi, ekonomik ve toplumsal sistemi, açık ara ıskalamış durumdalar. Hiçbir uluslararası sorunun ya da çözümün içinde yoklar, bir silkinme yaşanmazsa kaytarmacılığı oyun dışı bırakacak kıtayı.

Örneğin doğuda, Şangay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) ile 1996 yılında dayanışma adımları atılmıştı. 2009 yılında yine doğu yani Asya’da, ekonomik işbirliği örgütü BRICS’in temeli atıldı. Bunlar, Sovyetler Birliği’nin çöküşünden sonra dünyada bozulan güç dengesini yeniden sağlama girişimleriydi.

Haberlerde görmüyoruz ama bazı üniversitelerde ‘karşıt görüşlü’ öğrenci kavgaları başladı. Düne kadar karşıt görüşlü değillerdi sanki, eş zamanlı birden karşıt görüşlü oldukları akıllarına gelmiş. Türkiye ne zaman istenileni yapmasa bu karşıt görüşlülerin aklı başına geliyor. Gençler pek bilmiyor ama 1970-80 arasını yaşayanlar, 1990’ların karanlık tünellerinden geçenler, çok iyi tanıyor bu karşıt görüşlüleri.

2007 ile 15 Temmuz 2016 arasında, bir kez daha kışkırtmanın zirvesini yaşadık. Bütün tahrikler ve sonuçları, 934 yıl önce devlete kast eden Haşhaşiler’den bin beter, devlet tarihinin en sinsi, tehlikeli ve gözü kara örgütlenmesi FETÖ’yü açığa çıkardı.

12 Eylül 1980’de olduğu gibi, 15 Temmuz 2016’da da bir gecede duruldu kaynayan sokaklar. Birbiriyle çatıştırılan resmi kurumlar, bir gecede hizaya geldi.

Türkiye Cumhuriyeti, ikinci yüzyılına girerken yeni dönemin başladığına işaret somut gelişmeler oluyor. 10 Kasım 1938’den sonra ayaklarına bağlanan prangalardan yavaş yavaş kurtuluyor, üstüne çullanmış sömürüyle var olmayı devlet olmak sanan vampirleri atıyor bir bir sırtından. Nihai silkinmesine doğru sabır ve ölçülü yürüyüşü sürüyor. Yükü hafifledikçe koşması kolaylaşacak.

PKK ve FETÖ yükünün ağırlığını, her gün biraz daha hafifletiyoruz.

İçeride eli ayağı hiç durmayan ülkeler ve istihbarat örgütleri, hiç de rahat değil artık. Tezgahları çabuk açığa çıkarılıyor, ya memleketinde ya cezaevinde alıyor soluğu hizmetkarlar.

TUSAŞ’a İsrail’in, ABD’nin, İngiltere’nin, Fransa’nın, Almanya’nın, kalan Avrupa’nın taşeron şirket işçisi teröristler geldi. PKK şirketi, Rusya’ya da çalışır, Birleşik Arap Emirlikleri’ne de. Kendi ideolojisi, ilkesi, hedefi yok, şirket olarak kimden olursa verilen işleri yapıyorlar Kürtlere de yaşamı zehir ederek.

TUSAŞ’a gelen, işleri terörizm olan işçiler, 5 canımıza kıydı, 22 kişiyi yaraladı ama taşıdıkları ağır mesajı tam iletemediler. Cümlenin başında ağzına tıkıldı buyrukları. Akşamına Türk Silahlı Kuvvetleri ve MİT’in mesaja yanıtı geldi, 2 gündür şirketin altyapı ve mühimmat depolarını vuruyorlar.

Yani devlet, “Sizin dediğiniz gibi olmayacak” diye yanıtlıyor kısaca tehdit mesajını.

Fetullahçı Terör Örgütü’nün (FETÖ), 62 yıllık geçmişi var. 101 yaşındaki Cumhuriyet’in 62 yılı, bu örgütün altımızı oymasıyla geçmiş. Daha da devam ediyorlar, ne yaptığının farkında bile olmayan hipnotize müritleriyle. İnat ve ısrarla hala kendi millet ve devletini, arkadan çelmeyle yıkmaya uğraşıyorlar.

2016 Eylül ayında adını hatırlayamadığımız, dünyadaki her türlü örgüt ve örgütlenme biçimlerini inceleyen bir akademisyen, “Dünyada ilk kez böyle bir örgütlenme biçimiyle karşılaşıyorum, benzeri yok” demişti. Her yerin ve her şeyin içine sızan, yavaş yavaş öldürmek üzere bütün organların işlevini bozan bir zehir olarak zerk edilmişti topluma.

Meşhur dergilerinin adı da ‘Sızıntı’ydı zaten, buram buram bozguncu sinsilik kokan, olumsuz anlam içeren ismiyle.

Hem trafik hem toplu taşıma eziyete, şikayetler çığlığa dönüşmüş durumda başkentte. Özel araçların şehrin merkezlerine bu kadar kolay girebiliyor olması trafiğe çözüm beklentimizi geciktirir ama toplu taşımada, can simidi olacak rahatlatmalar acil uygulamaya konmalı.

EGO Genel Müdürleri’nin sıkça değişmesi de sorunların en azından hafifletilemediğini gösteriyor. Beceriksizlikten mi plansızlıktan mı mali yetersizliklerden mi kaynaklandığını tespit etmeliyiz önce.

RAYLI SİSTEM KULLANIMI 4’TE 1

Bir Köfteci Yusuf eksikti kutuplaşmadığımız. Milletin derdi bitti, köftecininki kalmıştı. Her şeyi kutuplaşma aracı olarak kullanır hale geldik, her şeyi. Bir millet bu kadar mı kaşınır huzurunu bozmak için? Kesmiyor herhalde, dozu artırıyor, bozuk huzurunu bile bozmaya yarışıyoruz. Hiç fren kullanma alışkanlığımız yok, hep gaza basalım.

Tedarik zincirinin kırıldığı, dünya ekonomisini altüst eden bir salgından çıktık,

Meyvesi ekonomik krizini, yüksek enflasyonunu yaşıyoruz,

Her gün, istediğimiz saat ya da dakikada, dünyanın herhangi bir yerinden, varsa interneti bir köyünden hatta Himalaya dağlarında güneş enerjisi bağlanmış bir mezradan, ıssız yaylada hayvan güden çobana, okyanus ortasındaki denizciye kadar haberdar olabiliyoruz.

Bineceğimiz otobüsün varış dakikasına kadar öğrenebiliyor, konuşurken bile arama motorundan bilmediğimizi sorabiliyor, her hareket ya da etkinliğimizi, istediğimiz an istediğimiz mecrada hızla yayabiliyoruz.

Siyasi niyetler, toplantılar bitmeden önümüze dökülmüş oluyor. Sosyal medyada, kendimiz ortaya seriyoruz mahremimizi gönüllü.

Kendilerini, medeniyet olarak gösteren aynaların yalanına kaptırdılar. Lunaparklarda ‘sihirli aynalar’ bölümü olurdu, bunlarınki de sipariş, medeniymiş gibi göstereni. Abartılı maske, kostüm ve davranışlarıyla dikkat çekici görüntülerine hayran oldu, kendilerini inandırdılar.

AB Yüksek Temsilcisi Josep Borrell, 2022 yılında bu kendini beğenmişliği tutamadı içinde, “...Avrupa bir bahçedir... Dünyanın geri kalanının çoğu bir ormandır ve orman bahçeyi istila edebilir. Bahçıvanlar onunla ilgilenmeli...” diye boşalttı zehrini medeniler adına.

Hamas’ın saldırdığı 7 Ekim 2023’ten 2 gün sonra 9 Ekim’de kendini tanrı tarafından seçilmiş ırk, medenilerin de patronu gören Yahudi yobazlığının azınlıktaki temsilcileri adına

Yeni bir işaret fişeği Devlet Bahçeli’den. Daha önce de işaret fişekleri atıyordu, duymak ve anlamak istemeyenlerin gürültüsü ya da sessizliğinde, arada kaynatılıyordu. Devletin sessiz uyanışı sürüyor, gelinen aşamayı fişeğiyle işaretliyordu Bahçeli.

DSP-MHP-ANAP koalisyonu hükümetti.

Başbakan Bülent Ecevit’in “Hayatımdaki tek pişmanlığım” dediği Kemal Derviş, ekonomiyi değil de ülkeyi düzeltmeye gelmişti sanki. Tarım ve hayvancılık dahil her şeyi dümdüz etti.

Fiyatları da uygulamaları da aşırılığın gerisine düşmüyor. Salgın, deprem, afet demeden vatandaşın boğazından inmiyor elleri. Her olumsuzluğu, boğazları biraz daha sıkmak için fırsata çeviriyorlar.

Ülkeyi kalkındıran ya da su, elektrik, doğal gaz, iletişim gibi temel ihtiyaçları karşılayan şirketleri de özelleştirerek kafese sokulduk. Arayabileceğimiz bir hakkımız kalmadı, karşı koyacak gücümüz de. Kontrolsüz bir güç, üzerimizden geçiyor.

Ülkesi, milliyeti, bayrağı olmayan uluslararası vatansız şirketlere katıldılar. Ülkeleri para, idareleri sömürü, bayrakları, siyah üstüne kuru kafatası. Hiçbir bağlılık hissi taşımıyorlar ülkeleri ve topluma karşı. Ekonomi dediğimiz eşkıyalık ekonomisi, bu kontrolsüz güç karşısında yalnız bırakıldık.

Parkın içi iyi gidiyor da dışı düşünülmemiş. Yayalar araba yolundan yürümek zorunda kalıyor, otobüs duraklarının durak işaretleri yok, bazı metro giriş-çıkışları dahil kapatılan geçişler, kafası kesik tavuk gibi oradan oraya koşturuyor Ankaralılar’ı.

Güvenpark’ta Ağustos ayında başlatılan, parkın da gerçekten ihtiyacı olan tadilat, günde binlerce değil, sabahın erken saatlerinden akşamın geç saatlerine kadar yüzbinlerce kişinin geçtiği güzergahı eziyet parkuruna çevirdi.

Kaldırımların dışına kadar inşaat paravanları çekildiği için yayalar yoldan, araç trafiğinin içinde yürüyor. Yola taşan paravanlar nedeniyle bekleyenler de gelip geçenler de yolun bir şeridini dolduruyor.

Hatta hapse atalım diyor. Dünya Ekonomik Forumu da (DEF-WEF) bizim gibi sosyal medyadaki bilgi kirliliğinden şikayetçi. Biz ‘çöplük’ diyorduk, onlar da çöp ifadesini kullanmış sosyal medyada dolaşan bilgiler için.

Ama onların hapse kadar götürecek sansür gerekçesi, bizim şikayetimizin tam aksi niyetle talep ediliyor. Kibar Feyzo’da “Ağanın pohu üstüne poh olur mu?” repliğini hatırlatıyor dünya seçkinlerinin taşmış kızgınlığı.

Bu uyarı ve önlemler açıklamasını, DEF adına Başkan Klaus Schwab’ın sağ kolu Yuval Noah Harari yapıyor. “Ana Akım Medya’dan gelmeyen bilgiye izin verilmemeli” diye itiraz ediyor, bunun dışındaki bilgiye müsaade eden sosyal medya patronlarının cezalandırılmasını bir önlem olarak öneriyor.

Kendi gibi düşünmeyeni ‘faşist’ ilan etme modası şimdi de. Sözcüğün kendisi anlamından saptı, beğenmediğine ‘faşist’ diyerek düşüncesini sıfırlayan bir aşağılama ifadesine dönüştü.

Yani faşizm zaten iyi bir şey değil de her beğenmediğine faşist deyince faşizmi olağanlaştırıyor, yumuşatıyorsun.

Örneğin ABD Başkanı Joe Biden, kendi gibi düşünmeyen liderlere ‘otokrat’ etiketi takıyor ama kendisini demokrasi havarisi bir demokrat olarak tanımlıyor. Tüm ABD başkanlarının kurtulamadığı bir sanrı bu. Dünyada ayak bastığı yerde ot, savaş, kargaşa bitmeyen ülkenin başkanlarına inanırsak demokrasi ve demokrat tanımını değiştirmek lazım.

Doğanın solduğu mevsimde, Ankara canlanmaya başlar. Hüznün mevsimi değildir Ankara için sonbahar, şehrin hareketlendiği, tarihi olayların takvime girdiği zamandır.

Tatilden dönen memurları sokaklara akmaya başlar,

Gardan, otogardan, havaalanından bavullarını sürükleyen üniversite şehrinin öğrencileri dağılır,

Acı ve zehirli meyvesini yiyoruz bizim gibi insanlığı da kanser eden vahşi kapitalizmin. Yaşadığımız baş döndürücü olumsuzluklara şaşırmamalıyız, 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi ile ülkenin bünyesine zerk edilmişti, siyasi, ekonomik, toplumsal bütün uzuvlarımızı günden güne daha kötüleştiriyor ‘altta kalanın canı çıksın’ hastalığı.

Elma şekeri gibi tatlı kısmına aldandık, altındaki acı, zehirli meyvesini yiyoruz artık. Paylaşmayı, dayanışmayı, ahlakı, insanlığı bitiren bu hastalığın, tüm dünyayı kanser eden meyvesidir yaşadıklarımız.

12 Eylül 1980 Askeri Darbesi, ülkemizdeki en etkili müdahalesidir Batı ve vahşi kapitalizmin. Tüm değerlerimiz, ilkelerimiz, siyasi, ekonomik, toplumsal ahlakımız üzerinden dozer gibi geçip, genetik yapısını bozmuştur ülke ve milletin.

Nükleer savaşa bile gerek kalmayacak, insanoğlu zaten kendini, insanlıktan çıkararak kitleler halinde imha edecek gidişatımıza bakılırsa. Kötülük, haksızlık, açgözlülük, istismar, suçların olağanlaşma ve yaygınlaşması gibi olumsuzlukların zincirleme katlanarak artışı, intihara sürükleyecek toplumsal cinnetin olgunlaşma göstergeleri.

Günlük yaşamınızda etrafınızdaki baş edilemeyecekmişçesine artan olumsuzluklara belki dikkat ediyorsunuzdur. Biz ediyoruz; zaten artıyordu da henüz ılıktı, ısı artışını fark edemiyorduk. Kovid-19 salgını sonrası kaynama başladı, ısı hızla yükseliyor.

Neoliberalizm, diğer adıyla vahşi kapitalizm, bizim tabirimizle ‘altta kalanın canı çıksın’ sistemi, ılık ılık bizi insanlıktan çıkarıyordu, salgınla yükseldi ateş, kaynatmaya başladı.

Halk Ekmek kasalarında kuyruklar bitmiyor çünkü her şey piyasaya göre çok daha ucuz. Ankara gibi pek çok il ve ilçemizde belediye kuruluş ve tesisleri, böyle hizmetler vermeye çalışıyor. Tamam enflasyon var da ondan 3-5 kat fazla açgözlülük ve şımarıklık da azgınlaştı epeydir. Yanında, onlara “Dur” demekle yükümlü yetkili kurumların sessizliği var.

6 Eylül’de yapılan CHP Tüzük Kurultay’ı sırasında soruları yanıtlayan Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, şöyle bir cümle etmiş arada: Biz belediyelerimizi en iyi şekilde yönetmeye çalışıyoruz ve iktidarın yarattığı yoksulluk karşısında sosyal belediyecilikle mağduriyetleri azaltmaya gayret ediyoruz.

Evet, siyasi görüşü fark etmeksizin uzun zamandır böyle bir işlev görüyor belediyeler. Hatta Kovid-19 salgını ve Kahramanmaraş depremleri döneminde çok yükünü paylaştılar hükümetin. Hiç görmezden gelmeye uğraşılmasın, her şehir kendi belediyelerinin gayretlerini gördü, bir diğerini karalamakla örtülemez bu çabalar.

Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ne zaman kendini heyecanlandıracak işler yapmaya girişse sonu, seçmen için hayal kırıklığı oluyor.12 Eylül 1980 Askeri Darbesi’nden sonra, özellikle 1990’lardan bu yana 30 küsur yıldır bütün ümitleri boşa çıkararak geldi bugünlere. 30 küsur yıldır kıpırdanıp hareket edecekmiş gibi yaptı ama hareketlenmedi yerinden. Her kıpırdanışa boşuna ümitlendi seçmen.

2019 Yerel Seçimleri, kıstırılmışlık hissine kapılmış muhalif seçmene can suyu oldu, ümitler tekrar canlandı. 2024 Yerel Seçimleri ise ümitleri yeşertirken balonda sıkışan gazın fazlası, usturuplu biçimde alındı.

Muhalefet partilerinin yapamadığını, ince ayar oylarıyla seçmen yaptı, iktidarın-muhalefetin yüzüne bir bardak su çaldı ayıltmak için. Ayılan da oldu, “Yarabbi şükür!” diyen de. 31 Mart 2024 Yerel Seçimleri partilerin başarısı değil, seçmenin sağduyusuyla verdiği ayardır.

ABD Dışişleri Bakanı, ABD Ulusal Güvenlik Müsteşarı gibi ünvanları olsa da Henry Kissinger, bu ünvanları aşan, dünyayı kontrolünde tutmak isteyen adamların has memurlarındandı.

Yıl 1974, Kissinger’a, ‘National Security Study Memorandum 200’ başlıklı bir rapor hazırlatıldı. Türkçesiyle ‘Dünya Çapında Nüfus Artışının ABD Güvenlik ve Denizaşırı Çıkarları için Etkileri – NSSM200’. 1975 yılında ‘NSDM314’ başlığıyla güncellendi. Raporun gizliliği 15 yıl sonra 1989 yılında kaldırıldı.

Raporun özü; “1974'te 4 milyarlık nüfus 2000'de 6 milyar 400 milyona, 2075'te 12 milyara çıkacak (bugün 21 milyar olması tahmin ediliyor), mümkünse 6 milyarda durdurmalı, 8 milyarda müdahale etmeliyiz” deniyor. Sınır aşılınca En Az Gelişmiş Ülkeler’den başlayarak, nüfus artışına müdahale edilmeliymiş.

Siyasetimiz toplumu karpuz gibi ikiye ayırmıştı, ince dilimlere bölüyor artık. Ne siyaset ne toplum cesaretleri kıracak gücü toplayabiliyor, eli uzun ülkelerin içimize uzayan o ellerini kolundan kıramıyoruz bir türlü. Bu zayıflatma, güç depolayacağımız bayramlara da sirayet ediyor.

Dini bayram-milli bayram ayrışması günden güne gücümüzden alırken ne demek olduğunu anlayamayan ya da unutan geniş kesimler, ısrar ediyor ayrımcılıkta. Birlik olamayan hangi toplum ya da millet dolayısıyla devlet güçlenebilmiş? Temel ilkelerde ayrışan bir toplum, millet olabilir mi?

Eksikler tartışılır düzeltmek için ama temel ilkelerde birleşemez yani kolonları koruyamazsak zaten yavaş yavaş yıkılırız bir başka ülkenin gelip yıkmasına gerek kalmadan. Ayrıntılarda eleştirilerimiz olabilir ancak her görüşün katıldığı ortak noktalarımız olmadan sağlam kolonlarımız olamaz.

Eskisini bilmiyorlar ki yenileri anlaşılsın. Bu millete, çocuklarına, 250 yıllık gerileyişi durduran, yeni devletin harcının atıldığı Sakarya Meydan Savaşı anlatılamadı. Çanakkale de anlatılamamıştı, 30 Ağustos zaferi de.

13 Eylül 2022’de o zamanki CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Sakarya ilinde yapılan Grup Toplantısı’nda “..Sakarya aynı zamanda milli kurtuluş savaşı sırasında en kanlı mücadelenin verildiği bir kenttir. Sakarya savaşıdır, Sakarya galibiyetidir..” demişti.

Sakarya Meydan Savaşı’nın, Sakarya şehrimizde yapıldığını sanıyordu Genel Başkan.

Araç trafiği, dünyanın kanseri artık. Ne yürümeye ne durmaya sığıyor artık arabalar. İnsan için olan bir araç insanın önüne geçti, trafikteki ilk kural yaya önceliği, duyarsız ülkelerde araçların önceliğine dönüştü.

Ulaşım Plancısı Erhan Öncü, ulaşım üzerine çalışmış Sör Hugh Casson’un bir sözünü hatırlatmıştı: Otomobiller, güvercinlere benzer. Onlara yol ve otopark vermekle doyuramazsınız. Daha çok artar, doyurmaya yetişemezsiniz. Üstüne de pisler şehre; havayı ve çevreyi kirletir. Yeni otoparklar ve yeni yollar ihtiyacını, asla doyuramazsınız.

Güvercinler doğanın parçasıdır, sevimlidir, dışkısı da çok kuvvetli bir gübredir. Arabalarsa tamamen tüketici ve kirleticidir. Ancak ulaşımı kolaylaştırdığı için ihtiyacımız var onlara. Kolaylaştırdığından çok yaşamı zorlaştırarak amacının ötesine geçti, şehirlerin taşıyamadığı beli büken bir yükler artık.