Ali İnandım

Kendilerini, medeniyet olarak gösteren aynaların yalanına kaptırdılar. Lunaparklarda ‘sihirli aynalar’ bölümü olurdu, bunlarınki de sipariş, medeniymiş gibi göstereni. Abartılı maske, kostüm ve davranışlarıyla dikkat çekici görüntülerine hayran oldu, kendilerini inandırdılar.

AB Yüksek Temsilcisi Josep Borrell, 2022 yılında bu kendini beğenmişliği tutamadı içinde, “...Avrupa bir bahçedir... Dünyanın geri kalanının çoğu bir ormandır ve orman bahçeyi istila edebilir. Bahçıvanlar onunla ilgilenmeli...” diye boşalttı zehrini medeniler adına.

Hamas’ın saldırdığı 7 Ekim 2023’ten 2 gün sonra 9 Ekim’de kendini tanrı tarafından seçilmiş ırk, medenilerin de patronu gören Yahudi yobazlığının azınlıktaki temsilcileri adına

Yeni bir işaret fişeği Devlet Bahçeli’den. Daha önce de işaret fişekleri atıyordu, duymak ve anlamak istemeyenlerin gürültüsü ya da sessizliğinde, arada kaynatılıyordu. Devletin sessiz uyanışı sürüyor, gelinen aşamayı fişeğiyle işaretliyordu Bahçeli.

DSP-MHP-ANAP koalisyonu hükümetti.

Başbakan Bülent Ecevit’in “Hayatımdaki tek pişmanlığım” dediği Kemal Derviş, ekonomiyi değil de ülkeyi düzeltmeye gelmişti sanki. Tarım ve hayvancılık dahil her şeyi dümdüz etti.

Fiyatları da uygulamaları da aşırılığın gerisine düşmüyor. Salgın, deprem, afet demeden vatandaşın boğazından inmiyor elleri. Her olumsuzluğu, boğazları biraz daha sıkmak için fırsata çeviriyorlar.

Ülkeyi kalkındıran ya da su, elektrik, doğal gaz, iletişim gibi temel ihtiyaçları karşılayan şirketleri de özelleştirerek kafese sokulduk. Arayabileceğimiz bir hakkımız kalmadı, karşı koyacak gücümüz de. Kontrolsüz bir güç, üzerimizden geçiyor.

Ülkesi, milliyeti, bayrağı olmayan uluslararası vatansız şirketlere katıldılar. Ülkeleri para, idareleri sömürü, bayrakları, siyah üstüne kuru kafatası. Hiçbir bağlılık hissi taşımıyorlar ülkeleri ve topluma karşı. Ekonomi dediğimiz eşkıyalık ekonomisi, bu kontrolsüz güç karşısında yalnız bırakıldık.

Parkın içi iyi gidiyor da dışı düşünülmemiş. Yayalar araba yolundan yürümek zorunda kalıyor, otobüs duraklarının durak işaretleri yok, bazı metro giriş-çıkışları dahil kapatılan geçişler, kafası kesik tavuk gibi oradan oraya koşturuyor Ankaralılar’ı.

Güvenpark’ta Ağustos ayında başlatılan, parkın da gerçekten ihtiyacı olan tadilat, günde binlerce değil, sabahın erken saatlerinden akşamın geç saatlerine kadar yüzbinlerce kişinin geçtiği güzergahı eziyet parkuruna çevirdi.

Kaldırımların dışına kadar inşaat paravanları çekildiği için yayalar yoldan, araç trafiğinin içinde yürüyor. Yola taşan paravanlar nedeniyle bekleyenler de gelip geçenler de yolun bir şeridini dolduruyor.

Hatta hapse atalım diyor. Dünya Ekonomik Forumu da (DEF-WEF) bizim gibi sosyal medyadaki bilgi kirliliğinden şikayetçi. Biz ‘çöplük’ diyorduk, onlar da çöp ifadesini kullanmış sosyal medyada dolaşan bilgiler için.

Ama onların hapse kadar götürecek sansür gerekçesi, bizim şikayetimizin tam aksi niyetle talep ediliyor. Kibar Feyzo’da “Ağanın pohu üstüne poh olur mu?” repliğini hatırlatıyor dünya seçkinlerinin taşmış kızgınlığı.

Bu uyarı ve önlemler açıklamasını, DEF adına Başkan Klaus Schwab’ın sağ kolu Yuval Noah Harari yapıyor. “Ana Akım Medya’dan gelmeyen bilgiye izin verilmemeli” diye itiraz ediyor, bunun dışındaki bilgiye müsaade eden sosyal medya patronlarının cezalandırılmasını bir önlem olarak öneriyor.

Kendi gibi düşünmeyeni ‘faşist’ ilan etme modası şimdi de. Sözcüğün kendisi anlamından saptı, beğenmediğine ‘faşist’ diyerek düşüncesini sıfırlayan bir aşağılama ifadesine dönüştü.

Yani faşizm zaten iyi bir şey değil de her beğenmediğine faşist deyince faşizmi olağanlaştırıyor, yumuşatıyorsun.

Örneğin ABD Başkanı Joe Biden, kendi gibi düşünmeyen liderlere ‘otokrat’ etiketi takıyor ama kendisini demokrasi havarisi bir demokrat olarak tanımlıyor. Tüm ABD başkanlarının kurtulamadığı bir sanrı bu. Dünyada ayak bastığı yerde ot, savaş, kargaşa bitmeyen ülkenin başkanlarına inanırsak demokrasi ve demokrat tanımını değiştirmek lazım.

Doğanın solduğu mevsimde, Ankara canlanmaya başlar. Hüznün mevsimi değildir Ankara için sonbahar, şehrin hareketlendiği, tarihi olayların takvime girdiği zamandır.

Tatilden dönen memurları sokaklara akmaya başlar,

Gardan, otogardan, havaalanından bavullarını sürükleyen üniversite şehrinin öğrencileri dağılır,

Acı ve zehirli meyvesini yiyoruz bizim gibi insanlığı da kanser eden vahşi kapitalizmin. Yaşadığımız baş döndürücü olumsuzluklara şaşırmamalıyız, 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi ile ülkenin bünyesine zerk edilmişti, siyasi, ekonomik, toplumsal bütün uzuvlarımızı günden güne daha kötüleştiriyor ‘altta kalanın canı çıksın’ hastalığı.

Elma şekeri gibi tatlı kısmına aldandık, altındaki acı, zehirli meyvesini yiyoruz artık. Paylaşmayı, dayanışmayı, ahlakı, insanlığı bitiren bu hastalığın, tüm dünyayı kanser eden meyvesidir yaşadıklarımız.

12 Eylül 1980 Askeri Darbesi, ülkemizdeki en etkili müdahalesidir Batı ve vahşi kapitalizmin. Tüm değerlerimiz, ilkelerimiz, siyasi, ekonomik, toplumsal ahlakımız üzerinden dozer gibi geçip, genetik yapısını bozmuştur ülke ve milletin.

Nükleer savaşa bile gerek kalmayacak, insanoğlu zaten kendini, insanlıktan çıkararak kitleler halinde imha edecek gidişatımıza bakılırsa. Kötülük, haksızlık, açgözlülük, istismar, suçların olağanlaşma ve yaygınlaşması gibi olumsuzlukların zincirleme katlanarak artışı, intihara sürükleyecek toplumsal cinnetin olgunlaşma göstergeleri.

Günlük yaşamınızda etrafınızdaki baş edilemeyecekmişçesine artan olumsuzluklara belki dikkat ediyorsunuzdur. Biz ediyoruz; zaten artıyordu da henüz ılıktı, ısı artışını fark edemiyorduk. Kovid-19 salgını sonrası kaynama başladı, ısı hızla yükseliyor.

Neoliberalizm, diğer adıyla vahşi kapitalizm, bizim tabirimizle ‘altta kalanın canı çıksın’ sistemi, ılık ılık bizi insanlıktan çıkarıyordu, salgınla yükseldi ateş, kaynatmaya başladı.

Halk Ekmek kasalarında kuyruklar bitmiyor çünkü her şey piyasaya göre çok daha ucuz. Ankara gibi pek çok il ve ilçemizde belediye kuruluş ve tesisleri, böyle hizmetler vermeye çalışıyor. Tamam enflasyon var da ondan 3-5 kat fazla açgözlülük ve şımarıklık da azgınlaştı epeydir. Yanında, onlara “Dur” demekle yükümlü yetkili kurumların sessizliği var.

6 Eylül’de yapılan CHP Tüzük Kurultay’ı sırasında soruları yanıtlayan Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, şöyle bir cümle etmiş arada: Biz belediyelerimizi en iyi şekilde yönetmeye çalışıyoruz ve iktidarın yarattığı yoksulluk karşısında sosyal belediyecilikle mağduriyetleri azaltmaya gayret ediyoruz.

Evet, siyasi görüşü fark etmeksizin uzun zamandır böyle bir işlev görüyor belediyeler. Hatta Kovid-19 salgını ve Kahramanmaraş depremleri döneminde çok yükünü paylaştılar hükümetin. Hiç görmezden gelmeye uğraşılmasın, her şehir kendi belediyelerinin gayretlerini gördü, bir diğerini karalamakla örtülemez bu çabalar.

Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ne zaman kendini heyecanlandıracak işler yapmaya girişse sonu, seçmen için hayal kırıklığı oluyor.12 Eylül 1980 Askeri Darbesi’nden sonra, özellikle 1990’lardan bu yana 30 küsur yıldır bütün ümitleri boşa çıkararak geldi bugünlere. 30 küsur yıldır kıpırdanıp hareket edecekmiş gibi yaptı ama hareketlenmedi yerinden. Her kıpırdanışa boşuna ümitlendi seçmen.

2019 Yerel Seçimleri, kıstırılmışlık hissine kapılmış muhalif seçmene can suyu oldu, ümitler tekrar canlandı. 2024 Yerel Seçimleri ise ümitleri yeşertirken balonda sıkışan gazın fazlası, usturuplu biçimde alındı.

Muhalefet partilerinin yapamadığını, ince ayar oylarıyla seçmen yaptı, iktidarın-muhalefetin yüzüne bir bardak su çaldı ayıltmak için. Ayılan da oldu, “Yarabbi şükür!” diyen de. 31 Mart 2024 Yerel Seçimleri partilerin başarısı değil, seçmenin sağduyusuyla verdiği ayardır.

ABD Dışişleri Bakanı, ABD Ulusal Güvenlik Müsteşarı gibi ünvanları olsa da Henry Kissinger, bu ünvanları aşan, dünyayı kontrolünde tutmak isteyen adamların has memurlarındandı.

Yıl 1974, Kissinger’a, ‘National Security Study Memorandum 200’ başlıklı bir rapor hazırlatıldı. Türkçesiyle ‘Dünya Çapında Nüfus Artışının ABD Güvenlik ve Denizaşırı Çıkarları için Etkileri – NSSM200’. 1975 yılında ‘NSDM314’ başlığıyla güncellendi. Raporun gizliliği 15 yıl sonra 1989 yılında kaldırıldı.

Raporun özü; “1974'te 4 milyarlık nüfus 2000'de 6 milyar 400 milyona, 2075'te 12 milyara çıkacak (bugün 21 milyar olması tahmin ediliyor), mümkünse 6 milyarda durdurmalı, 8 milyarda müdahale etmeliyiz” deniyor. Sınır aşılınca En Az Gelişmiş Ülkeler’den başlayarak, nüfus artışına müdahale edilmeliymiş.

Siyasetimiz toplumu karpuz gibi ikiye ayırmıştı, ince dilimlere bölüyor artık. Ne siyaset ne toplum cesaretleri kıracak gücü toplayabiliyor, eli uzun ülkelerin içimize uzayan o ellerini kolundan kıramıyoruz bir türlü. Bu zayıflatma, güç depolayacağımız bayramlara da sirayet ediyor.

Dini bayram-milli bayram ayrışması günden güne gücümüzden alırken ne demek olduğunu anlayamayan ya da unutan geniş kesimler, ısrar ediyor ayrımcılıkta. Birlik olamayan hangi toplum ya da millet dolayısıyla devlet güçlenebilmiş? Temel ilkelerde ayrışan bir toplum, millet olabilir mi?

Eksikler tartışılır düzeltmek için ama temel ilkelerde birleşemez yani kolonları koruyamazsak zaten yavaş yavaş yıkılırız bir başka ülkenin gelip yıkmasına gerek kalmadan. Ayrıntılarda eleştirilerimiz olabilir ancak her görüşün katıldığı ortak noktalarımız olmadan sağlam kolonlarımız olamaz.

Eskisini bilmiyorlar ki yenileri anlaşılsın. Bu millete, çocuklarına, 250 yıllık gerileyişi durduran, yeni devletin harcının atıldığı Sakarya Meydan Savaşı anlatılamadı. Çanakkale de anlatılamamıştı, 30 Ağustos zaferi de.

13 Eylül 2022’de o zamanki CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Sakarya ilinde yapılan Grup Toplantısı’nda “..Sakarya aynı zamanda milli kurtuluş savaşı sırasında en kanlı mücadelenin verildiği bir kenttir. Sakarya savaşıdır, Sakarya galibiyetidir..” demişti.

Sakarya Meydan Savaşı’nın, Sakarya şehrimizde yapıldığını sanıyordu Genel Başkan.

Araç trafiği, dünyanın kanseri artık. Ne yürümeye ne durmaya sığıyor artık arabalar. İnsan için olan bir araç insanın önüne geçti, trafikteki ilk kural yaya önceliği, duyarsız ülkelerde araçların önceliğine dönüştü.

Ulaşım Plancısı Erhan Öncü, ulaşım üzerine çalışmış Sör Hugh Casson’un bir sözünü hatırlatmıştı: Otomobiller, güvercinlere benzer. Onlara yol ve otopark vermekle doyuramazsınız. Daha çok artar, doyurmaya yetişemezsiniz. Üstüne de pisler şehre; havayı ve çevreyi kirletir. Yeni otoparklar ve yeni yollar ihtiyacını, asla doyuramazsınız.

Güvercinler doğanın parçasıdır, sevimlidir, dışkısı da çok kuvvetli bir gübredir. Arabalarsa tamamen tüketici ve kirleticidir. Ancak ulaşımı kolaylaştırdığı için ihtiyacımız var onlara. Kolaylaştırdığından çok yaşamı zorlaştırarak amacının ötesine geçti, şehirlerin taşıyamadığı beli büken bir yükler artık.

Münih Güvenlik Konferansı’nın 2021 yılındaki toplantısında bir salgın senaryosu ve sonuçları incelenmiş. Nükleer Tehdit Girişimi (The Nuclear Threat Initiative) adlı kurumun öncülüğünde değişik ülkelerden uzmanların katıldığı bu senaryo ve değerlendirmesi, tesadüfe bakın ki onların MPox (monkeypox) diye kısalttığı, maymun çiçeği salgını üzerine yapılmış. Bugün gündeme geldi ama 2021’de hesabını bile yapmışlar.

3 milyar kişiye bulaşacağı, 270 milyon kişiyi öldüreceği sonucuna varmışlar.

Devletleri, liderlerini, yerel ve uluslararası sağlık örgütlerini, Birleşmiş Milletler gibi kurumları uyarmışlar nasıl önlem almaları gerektiği üzerine.

El aleme demokrasi cenneti ülkemiz. Gizli gizli yaptıkları kadar açık açık yapmaktan da çekinmiyorlar. Kendi siyasetlerine uygun sivil toplum örgütleri, medya kuruluşları, dini yapılanmalar kurduruyor, destekliyor, onlarla hükümetleri ve devleti sıkıştırıyor hatta darbe yaptırıyorlar.

İş camiası ve bürokrasinin derinliklerine uzanan, birini tutsan diğerleri rahat durmayan kollarıyla ahtapot bu devletler, hiçbir ülkenin bağımsızlığına olmadığı gibi bizimkine de saygı duymuyor yani tanımıyorlar bir nevi.

İstediği gibi at oynatırsa demokrasi oluyor, oynatamadığını ‘diktatörlük’ yaftasıyla etiketliyor, çıkarlarıyla çatışan her alanda boğmak üzere her yerden çöküyorlar boynuna.

Zaten ‘O’ olmalıydı ama ‘U’ olarak bırakılmıştı. O zamanki arabasever belediye başkanımız, kendi yaptırdığı Ulaşım Ana Planı’nı karayolu yok diye çöpe atmıştı. O zaman adı Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı olan şimdiki Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı devralmasa ‘U’ bile değildi metro hattımız, ‘C’ biçimliydi 17 yıldır.

Bitmiş metro hatlarını, 17 yıl açamadı Melih Gökçek ve EGO’su. 25 Nisan 2011’de Keçiören hattıyla beraber açılamayan Çayyolu-Sincan hattı Bakanlığa devredildi. 2014 Şubat’ında Sincan, Mart’ında Çayyolu hatları açıldı. ‘C’ biçimindeki metro hattımız, hiç olmazsa ‘U’ya dönüşmüştü. Ocak 2017’de Keçiören hattı tamamlandı.

Sincan-Çayyolu 17 yıl, Keçiören 20 yıl bekledi inşası başlamış hatta bir kısmı bitmiş metrosu olduğu halde. 1994’de onaylanan ‘Ankara Ulaşım Ana Planı 2015’in üzerine 1996’da Ankaray, 1997’de Ankara Metrosu açılmış, yeni Gökçek yönetimi, 17 yıl boyunca Sincan-Çayyolu hattının bitmiş kısımlarına bir metre bile dokunmamış, Keçiören’in adını anmamıştı.

Önce mesajlaşma uygulamalarında başladı. Hızla kendi yazım kurallarımızı terk ettik, baktık ses çıkaran yok, sözde kısaltacağız diye sözcüklerin harfleri eksildi, sonra dilde olmayan sözcük ve kavramlar üretildi, sonunda tamamen kuralsız bir yazım ve söylem yöntemiyle Türkçe’nin zenginliğini terk edip ‘bir şeyce’ diyebileceğimiz sığ, kaba, kafayı yormayan bir tembel dili oluştu.

Kafa yorulmazsa üreteceği fikir de yazılacak ya da konuşulacak konu da iletişimin derinliği de o kadar oluyor. Denizin kumsalla birleştiği yerden ileri gidememek gibi; dil deryasının kıyıdan ötesini bilmeden denizi, bu sığlıktan yaşamaya başladık.

Konuşman sığ, fikrin sığ, tartışman sığ, şakan sığ, ilişkin sığ, öngörü sıfır!..

Dünyanın en büyük devletler üstü devleti oldu.

Yasası, yetkisi, sorumluluğu, hükümeti, ordusu, mahkemesi, hesap veren maliyesi, bürokrasisi olmayan ama olan devletlerin yönetimlerini tehdit edebilecek, sarsacak hatta darbe yaptırabilecek güçte, insanlığı istediği yöne hızla ve kolayca savurabilen dijital bir fırtına Sosyal Medya Birleşik Devletleri.

İnsanların ve devletlerin zaaflarına göre ince ince hesaplanmış, tasarlanmış ve şimdilik tıkır tıkır işleyen şirketler birliğinin oluşturduğu, gücü hiçbir devlette olmayan devlet. Kafasına göre bir yeni dünya düzeni kurmaya çalışıyor.

Bir şey almaya girdiğimiz dükkanda olduğu halde öbür dükkana yolladı bizi. Bir de kızdık adama müşteri beğenmiyor diye. “Ben siftah yaptım, komşuya bakıver abicim” demesini de idrak edememiştik gençliğin acemiliğiyle.

Ne özgül ağırlıklı bir cümleymiş, davranışmış, esnaflıkmış, insanlıkmış.

1200’lerle 1900’ler arasında Anadolu’da toplumsal ve ticari örgütlenmenin belkemiği olmuştur Ahilik. Çok özenilesi insani bir düzen kurulmuştur bu örgütlenme ve ilkeleriyle. Kadın kolu da vardır; Bacıyan-ı Rum yani Anadolu Bacıları, örgütlenmenin diğer yarısı olarak bütünü tamamlar.

İnsanlığı 1 saatte 80 yıl hatta binlerce yıl geri götüren, gördüğümüz ve duyduğumuza inanamadığımız, bir devletin en yüksek makamında hayal edilemeyecek konuşma ve izleyicilerin coşkusu!..

Bu sahneyi tekrar tekrar başa sararak izlemeli, yazmalı, çizmeli, bu kırılma tarihini taşa kazırcasına belgelemeliyiz.

İnsanlığın ‘Kara 24 Temmuz’u!..

Çok önce yazılmış yeni bir senaryo var, gerçekleştirmeye çalışıyor yazanlar. Çok önce yazıldığını bugün daha iyi anlıyoruz. Örneğin 11 Eylül 2001’de New York’ta yıkılan İkiz Kuleler, bu senaryonun açılış sahnesiymiş. Var olan ekonomik sistemin çöküşü simgeleniyor bu sahneyle. Dünyaya çok pahalıya mal olacak bu yapım gerçekleşirse eğer, insanlığın ödeyeceği bedele paha biçemeyiz.

Senaryo olduğuna şuradan kanaat getiriyoruz: Dünya Ekonomik Forumu (WEF), gazeteci ya da akademisyen olmayan işadamları, onların kontrolündeki basın-yayın kuruluşları, kehanetvari sözler söylüyor, ne olacağına ilişkin sayfalar basıyor, filmler, belgeseller yayınlıyorlar.

Ne kadar ileri görüşlü insanlar!

Kıbrıs, Girit, Malta ve Cebelitarık… Akdeniz’e hakim olmanın sac ayakları. 3 kıta arasında elmas değerinde denizden bir ada Akdeniz. Tükenmez ticari ve siyasi gücün kalbi. ABD’nin kendi sınırlarında, bu denizin çevresindeki kadar üs yoktur.

Cebelitarık ve Malta, hala İngilizlerin kontrolünde. Girit’e, ABD’yi öne ittirip yeniden giriyorlar. 1878’den beri Kıbrıs'talar ancak bir türlü tam kontrolü alamadılar. Girit ve Kıbrıs, hep kaygan zemindi onlar için. O yüzden fitne fesadı bitmedi buraların, İngiliz kumaşından meşhur kışkırtıcılıklarıyla.

1960’tan beri Güney Kıbrıs’ta İngiliz toprağı sayılan Ağratur ve Dikelya üsleri var; Orta Doğu ve Doğu Akdeniz’i karıştırma üsleri. Kıbrıs’ı ne Rum’a ne Türk’e yar etmeyen İngiliz, bu üslere rağmen 1974’te Kıbrıs’ın yarısının elinden kayışını izledi.