Siz geçinin de görelim!
Emekliler bu ay zamlı maaşlarını aldı: 17 bin TL.
Dile kolay ama cebe zor giriyor.
Haydi gözünüzde bir emekliyi canlandırın.
Evi yok, kirada. Ankara’da kenar bir semtte, giriş katta oturacak.
En düşük kira ne kadar? 25 bin TL.
Evet, yanlış duymadınız! 17 bin TL maaşla 25 bin TL’lik kira.
"Eşi de emekli olsun" diyelim.
İki maaş toplam 34 bin TL.
Kiraya 25 bin gidince ellerinde kalan: 9 bin TL.
Şimdi bu maaşı bu insanlara reva görenlere soruyorum:
Buyurun siz geçinin de görelim!
Buradan çağrım ekranlarda boy gösteren “ekonomi profesörlerine”:
Grafikleri bir kenara bırakın.
Alın elinize bu 9 bin TL’yi, bir ayı planlayın.
Kira ödenmiş, kalan 9 bin TL ile yaşayın bakalım:
Gıda, elektrik, su, doğalgaz, ulaşım, ilaç...
Ayda bir sinema bileti de ekleyin.
Hadi bakalım, akademik kariyeriniz bu hesabı kaldıracak mı?
Kaldırmaz.
Ama bu ülkenin emeklileri her ay bu hesabı yapıyor.
Çünkü mecbur.
Her gün ekranlara çıkıp “büyüyoruz, enflasyon düşüyor” diyorsunuz.
Doğrudur; çünkü kriz sizin semtinize uğramadı.
Fiyatlar sabit, faturalar otomatik, dolaplar dolu...
Ama gerçek hayat öyle değil.
Faizi indirip doları patlatan, sonra dövizi tutmak için faizi tavana çıkaran bu modelle halk boğuluyor.
Eğer ekonomi yönetimi, 9 bin TL ile geçinen bir emekli çifte verilseydi, ülke ekonomisi üç ayda toparlanırdı.
Çünkü onlar simidi bölmeyi biliyor.
Çünkü onlar sarayda değil, mutfakta yaşıyor.
17 bin TL ile hayatta kalmaya çalışan emeklinin, 22 bin TL ile ailesini geçindirmeye çalışan asgari ücretlinin hesabını yapamayan bir iktidarın ekonomiden anladığı söylenemez.
Bu hesap artık akılla değil, vicdanla yapılır.
İktidar vermiyor.
Muhalefetin ise aklı başka yerde; kendi iç hesaplaşmalarına dalmışlar.
Dar gelirli ise kaderiyle baş başa.
Herkese sabır diliyorum.